Evaluation of the cytotoxic and membrane damaging effects of mountain tea (Sideritis stricta Boiss & Heldr.) essential oil on parental and epirubicin-HCl resistant H1299 cells

Abstract

Purpose: In this study, we evaluated Sideritis stricta (S. stricta), as potential-oxidative agents against parental and epirubicin-HCl resistant H1299 cells. Material and Methods: Oxidative stress biomarkers such as malondialdehyde level determined in cell lysates. Assessment of cell viability was made by CellTiter-Blue® Cell Viability Assay and 3-(4,5-dimethyl-2-thiazolyl)-2,5-diphenyl-2H-tetrazoliumbromide (MTT) assay after 20-600 ?g/mL essential oil concentrations treated to parental and epirubicin-HCl (drug) resistant H1299 cells for 24, 48 and 72 h. Malondialdehyde levels were assayed for determining the membrane damaging effects. Results: Parental H1299 cells were found to be more sensitive to cytotoxic effect of the essential oil. Essential oil showed cytotoxic and more selective effects depend on time and concentration. Essential oil caused increasing malondialdehyde level on both parental and drug resistant H1299 cells. The highest concentration of the essential oil (IC70) treatment caused the highest membrane damage on both parental and drug resistant H1299 cells. Conclusions: Parental and epirubicin-HCl resistant H1299 cells showed different cellular response against potential antitumour and pro-oxidative effects of essential oil.

Amaç:. Bu çalışmada, Sideritis stricta (S. stricta) parental ve epirubicin-HCl dirençli H1299 hücrelerine karşı potansiyel oksidatif ajan olarak değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Hücre lisatlarında malondialdehit seviyesi gibi oksidatif stres biyobelirteçleri saptanmıştır. Hücre sitotoksisitesinin değerlendirilmesi, 20-600 ?g/mL konsantrasyonlarında 24, 48 ve 72 saat parental ve epirubicin-HCl (ilaç) dirençli H1299 hücrelerine uçucu yağ uygulamasından sonra CellTiter-Blue® Hücre Canlılık Testi ve 3- (4,5-dimetil-2-tiazolil) -2,5-difenil-2H-tetrazolyumbromid (MTT) testi ile yapılmıştır. Malondialdehid seviyeleri membran hasar etkisini ortaya koymak için belirlenmiştir. Bulgular: Parental H1299 hücreleri uçucu yağın sitotoksik etkisine karşı daha duyarlı bulunmuştur. Uçucu yağ, zaman ve konsantrasyona bağlı olarak sitotoksik ve daha seçici etkiler göstermiştir. Uçucu yağ, hem parental hem de ilaca dirençli H1299 hücrelerinde malondialdehit seviyesinde artışa neden olmuştur. Uçucu yağın (IC70) en yüksek konsantrasyonu, hem parental hem de ilaca dirençli H1299 hücrelerinde en yüksek membran hasarına neden olmuştur. Sonuç: Parental ve epirubicin-HCl dirençli H1299 hücreleri uçucu yağın potansiyel antitümör ve pro-oksidatif etkilerine karşı farklı hücresel tepkiler göstermiştir.