Direkt ve indirekt kompozit yüzeylere metal braketlerin bağlanma dayanıklılığının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, farklı kompozit yüzeylere (direct ve indirekt) uygulanan farklı pürüzlendirme yöntemlerinin yüzeyde oluşturduğu pürüzlülük ve metal braketlerin bağlanma dayanıklılığı üzerine olan etkisi değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda direkt ve indirekt olmak üzere 2 farklı tipte kompozit diskler ve çekilmiş alt keser dişler kullanıldı. Kompozit grupları oluşturmak amacıyla direkt ve indirek kompozitin her birinden 60 adet olmak üzere toplamda 120 kompozit disk üretici talimatlarına göre hazırlandı. Kompozit diskler uygulanacak farklı pürüzlendirme yöntemlerine göre, 4 alt gruba ayrıldı. Bu gruplar; ortofosforik (OF) asit, kumlama, frezle pürüzlendirme yapılan ve hiçbir işlem uygulanmayan kontrol grubu olarak belirlendi. Ayrıca, makaslama bağlanma dayanımı karşılaştırmak için yüzeyi OF asidi ile pürüzlendirilmiş diş grubu oluşturuldu. Bütün kompozit disklerin pürüzlülüğü profilometre cihazı ile yüzeyler pürüzlendirilmeden önce ve sonra ölçüldü. Braketler yapıştırıldıktan sonra, örneklere termal siklus uygulandı ve makaslama bağlanma dayanımı testi yapıldı. Kompozit yüzeylerde oluşan değişiklikler stereomikroskop ve tarayıcı elektron mikroskobu (SEM) ile incelendi. İstatiksel değerlendirme için, iki yönlü ANOVA, Tukey HSD ve Wilcoxon signed rank testleri kullanıldı. Bulgular: Direkt ve indirekt kompozitler arasında makaslama bağlanma dayanımı değerlerinde anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05). Kumlama ile pürüzlendirilen direkt kompozit gruplarında pürüzlülük değerlerinin, indirekt gruptaki değerlerden anlamlı derecede daha yüksek bulundu (p <0.05). OF asit ve frez uygulanan yüzeyler arasında istatistiksel olarak fark bulunmadı (p>0.05). Frez yöntemi, hem bağlanma dayanımı, hem de pürüzlülük değerlerinde en yüksek sonuçları gösterdi (p <0.05). Kompozit yüzeylerin SEM görüntüleri de bu bulguları destekledi. Sonuç: Bu çalışmanın sınırlamaları dahilinde, sonuçlarımız frez uygulamasının ortodontide kompozit yüzeyleri pürüzlendirmede etkili ve güvenilir bir yöntem olduğunu gösterdi.

Background: The present study aimed to evaluate the effect of different roughening techniques applied on different composite surfaces (direct and indirect) on the surface roughness and shear bond strength (SBS) of metal brackets. Methods:In our study, two different types of composite discs as direct and indirect, and extracted lower incisors were used. In a total of 120 discs including 60 from each of the direct and indirect composites were prepared. In each group, the following 4 subgroups were prepared:orthophosphoric acid,sandblasting,diamond burr, and control group with no treatment.Also, 15 lower teeth on which surface was roughened with orthophosphoric acid were added to compare SBS. All composite discs were evaluated using a profilometer before and after roughening the surfaces. After brackets were bonded, the samples were stored in thermocycled and SBS testing was performed. The surface of the composite discs was evaluated with stereomicroscope and and SEM. Data were analyzed using the Wilcoxon signed-rank test, two-way ANOVA, and Tukey-HSD test(p<0.05). Results: No significant difference in SBS values was found between the direct and indirect composites(p>0.05). Roughness values of direct composite discs roughened by sandblasting were found to be higher than those in the indirect group(p<0.05). No significant difference was found between orthophosphoric acid and burr application(p>0.05).The diamond bur showed the highest values in both SBS and roughness values(p<0.05). SEM images of composite surfaces also supported these findings (p< 0.05). Conclusion:Within the limitations of this study, our results showed that burr application is an effective and reliable method for roughening composite surfaces in orthodontics.