How is hip prosthesis and proximal femoral nail stability affected by lesser trochanter fractures: A comparative finite element analysis

Abstract

Objectives: This study aims to evaluate the effects of lesser trochanter (LT) and iliopsoas tendon on implant stability by using finite element analysis (FEA). Materials and methods: Effects of iliacus and psoas major muscles on hip joint was evaluated with inverse dynamics methods to calculate joint reaction and muscle forces. Intertrochanteric femur fracture was simulated according to AO (Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen) 31A1 and 31A2 classifications in threedimensional modelling software. Uncemented three-dimensional model of modular nail prosthesis combination was used in FEA. All analyses were performed with Ti6Al4V’s 114 GPa elastic modulus value. Effects of LT on implant stability were evaluated with two different implant designs using the same femoral stems and four different femoral models, two of which with intact LT and two of which with fractured LT. Results: Reaction forces of the hip joint decreased by 10% in the 0-40° hip flexion range. Maximum stress distribution for proximal femoral nail (PFN) model with fractured LT was 204.68 MPa at the distal locking screw on the interconnection point of PFN, while it was 335.35 MPa for the hip prosthesis with fractured LT. The direction of stress distribution for PFN model with fractured LT varied from medial to lateral and anterior to posterior. Maximum stress distribution for the hip prosthesis model with intact LT was 357.42 MPa, with direction of stress distribution from lateral to medial and posterior to anterior. Conclusion: Hip prosthesis models with intact or fractured LT were similar in terms of stress distribution and deformation values, while there were differences between PFN models with intact or fractured LT. Thus, intact LT was significant in PFN implant stability. Further clinical and experimental analyses are necessary on this topic.

Amaç: Bu çalışmada, küçük trokanter (KT) ve iliopsoas tendonunun implant stabilitesi üzerine etkileri sonlu element analizi (SEA) kullanarak değerlendirildi. Gereç ve yöntemler: Eklem tepkisi ve kas kuvvetlerini hesaplamak için iliacus ve psoas majör kaslarının kalça eklemine etkileri ters dinamik metotları ile değerlendirildi. İntertrokanterik femur kırığı üç boyutlu modelleme yazılımı ile AO (Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen) 31A1 ve 31A2 sınıflandırmasına göre simüle edildi. Sonlu element analizinde modüler çivi protez kombinasyonunun çimentosuz üç boyutlu modeli kullanıldı. Bütün analizler Ti6AI4V’nin 114 GPa elastik modulus değeri ile gerçekleştirildi. Küçük trokanterin implant stabilitesine etkisi aynı femoral stemi kullanan iki farklı implant tasarımıyla ve iki sağlam KT’li ve iki kırık KT’li dört farklı femoral model ile değerlendirildi. Bulgular: Kalça ekleminin reaksiyon kuvvetleri 0-40° kalça fleksiyon aralığında %10 azaldı. Maksimum stres dağılımı kırık KT’li proksimal femoral çivi (PFÇ) modelinde PFÇ’nin ara bağlantı noktasındaki distal kilitleme vidasında 204.68 MPa iken, kırık KT’li kalça protezi için 335.35 MPa idi. Kırık KT’li PFÇ modeli için stres dağılımı yönü medialden laterale ve anteriordan posteriora değişti. Sağlam KT’li kalça protezi modelinde maksimum stres dağılımı 357.42 MPa olup stres dağılımı yönü lateralden mediale ve posteriordan anteriora idi. Sonuç: Kırık veya sağlam KT’li kalça protezi modelleri stres dağılımı ve deformasyon değerleri açısından benzer iken sağlam veya kırık KT’li olmalı PFÇ modelleri arasında farklılıklar vardı. Buna bağlı olarak, PFÇ implant stabilitesi için KT önemli idi. Bu konu hakkında ileri klinik ve deneysel analizler gereklidir.