Turist Olarak "Engelli" Algısı, Turist Rehberleri Üzerine Bir Çalışma

Abstract

İletişim ve bakış açısı, engelli bireylerin sosyal hayat içerisinde karşılaştığı en büyük engellerden biridir. Emek yoğun bir sektör olan turizmde engelli dostu turistik ürün kadar, turistik hizmeti sunan kişinin de ne kadar engelli dostu olduğu da önemlidir. Ancak turizm alanyazınında, işgörenlerin engelli algısının belirlenmesi üzerine akademik çalışmaların çok fazla olmadığı görülmektedir. Engellilerin turistik hizmet alma noktasında karşılaştığı iletişim zorlukları, turistik destinasyonlar için fiziki zorluklara göre daha fazla olumsuz imaj oluşturmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, turist rehberlerinin; hafif engelli ve ağır engelli olma durumuna göre engelli turist algılarını ölçmektir. Bu kapsamda Türkiye’de resmi olarak turist rehberliği yapan ve engellilere hizmet vermiş 28 turist rehberi ile görüşme yapılmıştır. Araştırma nicel araştırma yöntemi kullanılarak yapılmış ve araştırmaya veri toplamak için Kozak ve Turan (2014) tarafından hazırlanan “Engelliler ve Turizm: Engelliler ve Seyahat Acentesi Yöneticilerinin Algıları” başlıklı çalışma içerisindeki 36 ifadeden oluşan soru setinden faydalanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre turist rehberlerinde engelli bireylere yönelik olumlu algının olduğu, hizmet esnasında engellilerin daha fazla ilgiye ihtiyaç duyduklarına yönelik algıya sahip oldukları ve engellileri psikolojik rahatsız ve düşkün insan olarak görmedikleri sonuçlarına ulaşılmıştır. Genel turizm rehberliği eğitimde, engelli turist temelli eğitimlerin verilmesinin zaruri olduğu ve engelli turist rehberliği uzmanlık alan eğitimlerinin ivedilikle verilmesi gerektiği önerilmiştir.